بــــــــاراטּ

ياد از آن روزي كه بودم اولي                     ناز و طناز و عزيز و فلفلي

شاه خانه بودم و با داد و دود                    هر چه را مي خواستم آماده بود

واي از آن روزي كه آمد دومي                   نق نقو و بد ادا و قم قمي

من شدم وزير و افتادم ز جاه                    دومي به جاي من گرديد شاه

تا به خود آيم بردباري كنم                       سومي آمد و او شد خواهرم

دختري خوشگل و خوش رو مثل ماه          من و داداشم كشيديم سوز و آه

جاي ما ديگر نبود در آن ميان                    از نظر ها ما شديم غيب و نهان

جاي سبزي و نشاط و خرمي                   سر رسيد از گرد راه چهارمي

ديگر آن خانه برايم تنگ شد                     سبزي و گل در نگاهم سنگ شد 

داشتم مي كردم عادت ناگهان                 پنجمي هم پا نهاد بر اين جهان

كودكي سبزه و سرخ و زرد و بور               مانده انگار سال و ماهي در تنور

بهر سوزش پنج تن كافي نبود                  ششمي هيزم شد و ما مثل دود

از كجا آمد خدايا اين يكي!                       كچل و كور و مريض و عينكي

ناصر و منصور و شهناز و شهين                كاوه و فرهاد،هفتم شد مهين!

خواهري كه از بچگي دل پيچه داشت        مثل بنده گاهي هم سر گيجه داشت

خانه مان گرديد در هم بر همي                سه قلو شد هشتمي و نهمي و دهمي!

اي امان و اي امان و اي امان                   اي امان از دست بابا و مامان!

مادرم شد بار ديگر حامله                        اين كه آيد تيم فوتبال كامله

ناصر و منصور و شهناز و شهين                كاوه و فرهاد و عباس و مهين

عليمردان و سپس معصومه جان               آخري هم مي شود دروازه بان